Иртәнгә яңгыр туктаган. Кояш нурларына җир дә җылынган. Вагончик астыннан үрмәләп чыга башлагач, Степанычның курткасы ниндидер бер очлы әйбергә эләккән. Караса, җир күмелгән пыяла банка! Авызы ватылган, бер очлы кисәге җирдән чыгып тора. Степаныч фонарь белән яктыртып караса, бер литр сыешлы банканың яшкелт-сары ташлар белән тулы булуын күрә. Казып алган банканы. Ташлар изумрудка ошаган була.