Онытмабыз сине остазыбыз,
Син искермәс нурлы китабыбыз!
Урамнарда Апуш йөргән чакта,
Нәни генә көчсез кулы белән
Башкаларга ишек каккан бит...
Ачмаганнар, ятим сабыйларны
Кем яратсын, кайсы аңласын.
Үксезләрне – сынык канатларны
Җирдә фәрештәләр сакласын!
Бөтен тәне туңган мәлләрдә дә,
“Су анасын”, “Туган тел”не укып
Уй-дәрьяга чумам кичләрен...
Гомеркәең йолдыз атылган күк,
Диңгезләрдәй рухи көчләрең.
Бу тормышның ялтыр байлыгына
Китмәгән дә синең исләрең.
Түбәләрдән тамчы хәбәр иткәч
Язлар килде, килде яңадан!
Ничә еллар мин Тукайны эзлим,
Көзгә тартым моңсу язлардан
Әрни-әрни өзгәләнгән Апуш,
Аяклары боздай каткан бит,
Шулчак сабый ишекләргә түгел,
Бикле йөрәкләргә дәшкән бит.
Бозлы бәгырьләргә каккан бит!
Теле булгандыр ул балыкның
Шигырьләрем минем зур байлыгым,
Кадере юк, рухи байлыкның.
Кайвакытта уйлап шаклар катам,
Бер кайгысы юктыр балыкның...
Ул сөйләшми, язмый, җырламый да,
Кирәк түгел аңа нечкә хисләр,
Сүзләрнең дә алтын-көмеше!
Шигырьләрем табыш – хәзинә бит!
Кадерләре бармы байлыкның?
Балыкларга охшаш түгелмени,
Киләчәге безнең халыкның?
Я, кем әйтер, моннан мең ел элек
Теле булмаган дип балыкның?!
Чирәмнәрдә уйнап балачакта
Бер-беребез узып, баткакларга
Рәхәтләнеп чума идек без!
Челтәр белән Әҗәк елгасының
Балыкларын сөзә идек бит.
Иван тауларына иртүк барып
Җиләкләрен өзә идек бит...
Яңгырларсыз җиләк иртә кибә,
Күңелләрне төшермичә яшик,
Балачакка кире кайтмасак та,
Сагындыра... чумып йөзгәннәр
Бер җырыма гына сыеп бетмәс
Тормыш юлларында күргәннәр!
Булмый ул, булмый тыңлап.
Ялыкмадым бәхетемне эзләп
Кояшларга болыт кунса да.
Яшькелт күзләремә ара-тирә
Бераз газаплары тулса да...
“Бирешмә!” дип, язган теләгеңнең
Дәфтәрен мин, кичер, югалттым!
Күз ачкысыз бозлы яңгыр яуды,
Ничек икән шулчак юл таптым?!
Бәхетемне эзләп ялыкмадым,
Кемдер көткәч миннән шигырьләр
Шаян күзләренең моңсу чагын
Шигырь итә белә, шагыйрьләр!
Гармунчы, моңлы җырчы Фәнзил Зөбәеров һәм Ирек Гыйльмановларның якты истәлегенә
Абый белән уйнап үстегез бит
“Түбән оч”ның ямьле ярында.
Искә алам сезне һәм юксынам,
Шаулап үскән талга карыйм да...
Берьялгызым калдым, көтмәгәндә,
Кайгы дигән чоңгыл эчендә.
Дөнья тулы, дөня бөтен булган,
Сез кайда да бергә йөрдегез гел,
Ирек – батыр, чая, көчлерәк.
Усаллардан ышыкланыр өчен
Ирек кебек тугры дус кирәк.
Әҗәк клубына кич чыктыгыз,
Кыз күзләргә – кызлар җитәрлек
Кулда гармун, йөрәк түрләрендә
Дәрт-дәрманнар күккә очарлык.
Иңгә гүя пар канатлар үскән,
... Яшәдегез тормыш сынауларын
Татый-татый кайчак, абынып,
Гаепләмим сезне, газизләрем,
Шигырь язам әрнеп, сагынып...
“Түбән оч”та тыкрыкларда уйнап
Бер-бер артлы авыл янындагы
Моңсу җиргә иртә күчтегез.
Әллә инде алдан сүз куешып
Мәңгелеккә карап очтыгыз?
Авылымда ялгыз басып торам
Сез уйнаган ярлар янында.
Дөнья йөзе ягымлырак булган,
Кем юлдан тайпылган– юл күрсәт
Юл табу җиңелдән түгел ул,
Бик авыр киңәшсез калганда.
Адәмнәр – кардәшләр бер кавем,
Язмышлар, тәкъдирләр төрлечә.
Белмисең утларга кермичә.
Кем кыйбла табалмый, юл өйрәт,
Киңәш бир, ярдәм ит, бу бәндә
Җирдә мин ялгызмын димәсен!
Кемнәрдер какса да, сукса да,
Терәксез каңгырып йөрмәсен,
Карарлар чыгару бик җиңел,
Төл сөйли – сөяксез булганга.
Учаклар ягалсам бер кабат
Җаннары, тәңнәре туңганга
Үкенмәм гомерләр узганга.
Бу табышмак кайчан чишелер?
Күзләреңнең төсен аңлый алмыйым,
Карарга да кыймыйм тутырып.
Дөнья хәлен, шатлык-борчуларны
Вакыт җитми, җитми микән,
Күзләреңнең төсе нинди икән,
Бу табышмак кайчан чишелер?
Чишелмәсә, җырдан эзлим аны,
Я, башкалар, нидер төшенер...
Күзләреңнең төсен аңлый алмыйым,
Аңлый алмау татлы бер газап.
Күзләреңә карыйм, карыйм бүген,
Карашыңнан көтеп бер җавап.