Мин сәхнәне яратам, тамашачымны һәм “Өмет”не

Мәш килеп премьерага әзерләнеп йөргән көннәре иде. Гримеркасына килеп керү белән пөхтәлек, өйдә генә була торган җылы мохит күзгә ташланды. Бүлмәдәше актер Альберт Шәйхетдинов белән дә дустанә мөнәсәбәтләре икәне күренеп тора. “Бик тә тугры, үз сүзенә хуҗа булган кеше ул Эльмир, ышанычлы”, - диде Альберт абый. Шаян сүзләр, шуклык белән кәефләрне күтәреп сөйләшеп алгач, Эльмир белән әлеге әңгәмәне башлап җибәрдек.

- Мин бик матур табигатьле Стәрлебаш районында, Өршәк елгасы буендагы Яңгырчы авылында механизатор белән укытучы гаиләсендә тудым. Беренчегә әни укыткан сыйныфка бардым. Әти механизатор булгач, 6 сыйныйфтан соң комбайнда эшләп үстем. Миңа басудагы тузан исе ошый иде. Шуңа механизатор, комбайнчы булам дип хыялланып үстем. Минем әтием бик матур җырлый иде, Илһам Шакиров, Әлфия Авзалова репертуарын ярата иде. Мин дә, гел конкурсларда катнашып, җырлый идем. Миңа 13 яшь иде, әти өй салган вакытта авариягә очрап һәлак булды.

Өйне әни белән икәү төзеп бетердек. Октябрят та, пионер да, комсомол да булдым. 11 сыйныфны тәмамлагач, Наумовка авыл хуҗалыгы техникумына укырга кердем. Шул елны сабантуйда җырлап беренче урын алдым. 1991 ел иде. Районга “Нур” театрына артистлар җыярга килгәннәр һәм районнан мине шул төркемгә тәкъдим иткәннәр. Шулай итеп, язмыштыр инде, документларымны авыл хуҗалыгы техникумыннан алып, “Нур” театры курсының актер бүлегенә укырга кердем. 1993 елда сәхнәдә беренче спектакльне уйнадык. Азамат Гафаров, Алсу Галина, Рушат Мөдәрисов белән бер курста укыдым. Мине укыганда Азамат Гафаров белән бутый иделәр. Фидан абый үзе дә бер шаяртып: “Син минем малай булып йөрисеңмени әле?” – дигән иде.

Беренче ролем “Ромео белән Джульетта”да Бинволио булды. “Кулъяулыгым” спектаклендә Хәйдәрне уйнадым. Халык шул роль буенча исендә калдырды мине.

2001 елга кадәр “Нур” театрында эшләдем, ул вакытта инде 30 га якын ролем бар иде, Айдар Галимов студиясенә җыр яздырырга баргач, концертларны алып баручы итеп чакырды. Ике-өч эшне алып барып булмый, театрдан киттем. Популярлык килде. Үземә махсус “Алтын ай” төркеме төзедем. Шул вакыт эчендә мин 10 аудио альбом, 7 видео альбом чыгардым.

- Ул вакытта күңел халәтем эстрадага чакырды. Шуннан соң театрга кайтасым килде, һәрнәрсәнең үз вакыты була, күрәсең... Әмма мин эстрададан китмәдем, җырлавымны дәвам итәм, азрак икенче планга гына күчте...

- Аерма, әлбәттә, бар. Әмма уртак яклары да күп дип әйтер идем. Һәр бер җыр образ бит инде ул, минем беренче чыккан клиплар үзе бер спектакль кебек. “Юллар” җырына Техас, АКШка охшатып клип төшердек, кеше өчен яңалык, кызык булды. Шунда ук җыр популяр булып китте. Роберт Миңнуллин сүзләренә “Агыйдел кызы” җырын да шулай ук халык яратты. Эстрада җиңел дип әйтмәс идем, анда да эшләргә кирәк.

- Барысын да яратам. Режиссер фактураңа карап роль бирә. Әле “Айгөл иле”ндә итальянны уйныйм. “Һиҗрәт”тә –Качкинскийны. “Отышлы тормыш”та хәрби кеше – Әсхать Моратов. “Тыкрыкта булды бу хәл” спектаклендә негрны уйныйм, шул роль кызыклы үземә. Һәр роль өстендә эшләргә кирәк. Берсен читләтеп, берсен яратып уйнап булмый.

- Гомумән, нинди генә һөнәр булуына карамастан, журналистмы син, укытучымы, артистмы – башкалар күңеленә ихласлык аша гына кереп була. Әгәр дә син чын күңелдән теләк телисең икән, Аллаһы Тәгалә моңа үзе юл сала. Минем театрга килеп эләгүем дә язмыш, тәкъдир булгандыр. Тамашачым алдында ихлас булырга тырышам, тамашачымны бик яратам, чөнки театр ул ике өлештән тора. Берсе – тамашачы, икенчесе – сәхнәдәге артист. Тамашачы – ул минем ролемнең аерылгысыз бер өлеше. Сәхнәдә үз-үзеңне ничек тоту, камилләшүгә дә зур йогынты ясый. Иртән эшкә сөенеп, зур теләк белән киләм. Беркайчан да “әй, иртәгә тагын эшкә барасы” дип зарланганым да, андый уйларның башка кергәне дә юк. Мин эштән тәм, рәхәтлек алам. Шуңа күрәдер дә авырлыклар сизелми.

- Без якташым Шамил Рәхмәтуллин, Фидан Гафаров, Нурия Ирсаеваны карап үстек. Алар безнең кумирларыбыз булды. Әлеге заманча актерлардан миңа Сергей Безруков ошый. Никулин, Вицин – легендалар бит инде, аларның рольләре һәрвакыт ошаячак.

- Тормышта мин ничек бар – шулай. Икейөзле түгелмен, артистлана алмыйм. Тынычмын. Мин әни тәрбиясендә үскән кеше. Әти үлгәч әни икенче кешегә кияүгә чыкты, бик матур яшәп яталар, исән-сау булсыннар.

- Гөлназ белән танышуыбыз кызык булды. 1993 елда Стәрлетамакта “Театраль яз” фестивалендә таныштык та... бер елга югалдык. Ул заманда бит телефоннар юк иде. 1994 елда яңадан Стәрлетамакка “Зөләйха” спектакле белән баргач тагын очраштык. Мин ул спектакльдә мулла ролен уйнадым. Спектакльгә Гөлназ да килгән иде. Аннан инде аерылышмадык, бер ай эчендә өйләнештек. Хәзер өч кыз үстерәбез. Буш вакытларымны гаиләм белән үткәрергә яратам. Табигатькә ял итәргә бергә йөрибез, быел Төркиягә гаилә белән бардык.

Миңа 35 яшь тулганда Гөлназ да сәхнәгә чыкты һәм дуэт җырлый башладык.

- Юк, үкенмәдем. Әгәр актер булмасам, мин авыл хуҗалыгында калган булыр идем. Мин авылны бик яратам. Артист тормышының бөтен ачысын-төчесен дә күрергә туры килде. Элек авылларга гастрольләргә йөри идек бит. Бураннарда басу уртасында машина сүнеп калган чаклар да булды, туңып үлмәскә тырышып паяльный лампа белән җылынып утырганыбызны һич онытасы юк. Мин сәхнәне, тамашачамны яратам. “Өмет” гәзитен яратам. Рәхмәт мине якын күрүегез өчен. Мине якын иткәнегез өчен рәхмәт.