Ә Вилдан бик акыллы, тыйнак, аралашучан егет иде. «Җомга көнне яратмыйм. Аңардан соң ял көннәре килә. Ә ял көнендә мин ялгыз калам» дип язгач, йөрәгем сызлап куйды. Һәр хатын-кызда була торган ана инстинкты уянып китте. Үзен иркәлисе, юатасы килде. Тик очрашуга килгәндә үк кыюлык өчен «капканын», өстәп тагын сыра алганын күргәч, гайрәтем чикте.